آخرین بار که او را دیدم
چشمانش برق میزد
نمیدانم ازچه
ازشوق دیدار
یا…..
هرچه بود برقی بود
اما مثل سابق نبود
کورسویی…
فانوسی…
با نگاهی به گذشته
کمی سنگین
شاید پشیمان
در انتهای چشمانش
کورسویی بود
از آب نمک
و من
چه بی محابا
دوستش داشتم
و او
چه بی محابا
پس میزد
تلآلو زندگیش را
قهوه ات را سرد بنوش
این روزها کسی منتظر تو نیست
رویت را به دیوار بدوز
و چشمانت را به باران کوچه های غم زده
هنگامه رفتنت
سرمایی سخت تمام وجودم را فرا گرفت
من با تو دوست بودم
اما تو با من دشمن بودی
مجموعه شعر پرواز سکوت دل نوشته های شخصی می باشد که سالها به صورت پراکنده نوشته شده است و شاعر سعی نموده ردپایی از خود در دنیای امروز از خود به یادگار قرار دهد.
