شعر امید

شب است و من در تنهایی خودم
به تو می اندیشم
به صدایت
که زمزمه

در دل چه شرابیست کهنه نگارا هر زمان می گذرد ضربه به دل بیشتر است

و من
در کوچه پس کوچه های جوانی
در جستجوی تو
پیر شدم

هنگامه رفتنت
سرمایی سخت تمام وجودم را فرا گرفت
من با تو دوست بودم
اما تو با من دشمن بودی