بی عشق سراپرده جان سرد است
بی عشق افسار دو گیتی پرت است
بی عشق بهار ما پاییز است
بی عشق سرای ما خالی است
بی عشق ره صفا درگذری
بی عشق به جان خود نی بزنی
بی عشق غلام ما سوته دلی ست
بی عشق خدای ما خاکستری ست

بی عشق سراپرده جان سرد است
بی عشق افسار دو گیتی پرت است
بی عشق بهار ما پاییز است
بی عشق سرای ما خالی است
بی عشق ره صفا درگذری
بی عشق به جان خود نی بزنی
بی عشق غلام ما سوته دلی ست
بی عشق خدای ما خاکستری ست
قهوه ات را سرد بنوش
این روزها کسی منتظر تو نیست
رویت را به دیوار بدوز
و چشمانت را به باران کوچه های غم زده
هنگامه رفتنت
سرمایی سخت تمام وجودم را فرا گرفت
من با تو دوست بودم
اما تو با من دشمن بودی