شعرهای بلند

هنگامه رفتنت
سرمایی سخت تمام وجودم را فرا گرفت
من با تو دوست بودم
اما تو با من دشمن بودی

و تو را دوست داشتم
تمام قد و با تمام هستی ام
من
تو را می پرستیدم

سلام روزگار
حال و احوالت چطوره
ببینم تو خودت با خودت چطوری
ما که موندیم تو احوال خودمون

و زندگی

برای با تو بودن

در دستان ستاره هاست

آنان که شب ها چشمک می زنند

و مهربانی را با چشمان تو تقسیم می کنم
شاید نوری باشد در دستانم
دستانی برای با تو بودن
تا انتهای خیابان

و من در جوار عشق
و در ساحل تنهایی خودم
رنگ ها را دیدم

و من
در کوچه پس کوچه های پاییز
در جستجوی تو
تمام برگها را قدم می زنم

و من
شبانه هایم را
با نفس های تو تقسیم، نه می بخشم
مرا در شبانه های خودم غرق کن

آروزهایم را
به روز
و شب های جوانی ام داده ام