شعر وقتی تو آمدی

عکس نوشته,شعر,پرواز سکوت

هنگامه رفتنت
سرمایی سخت تمام وجودم را فرا گرفت
من با تو دوست بودم
اما تو با من دشمن بودی
تو مرا در تنهایی شب رها کردی
و مرا در آغوش تب تنها گذاشتی
بدون طبیبی، مرا مرهم دردم
تو با وجودت مرا گرم خود کردی
و مرا از خود بی خود کردی
زمان رفتنت بی مهابا بود
و بی درنگ
تو رفتی و مرا تنها گذاشتی
بی خبر و بی ثمر، رفتی
برگشتی و دوباره در سرم افتادی
تو مرا بس بودی
و من برای تو بس بودم
چه رنگی بود زمان رفتنت
سرخ
و چه رنگی دارد زمان آمدنت
سبز
و من
در چهار چوب در منتظر حضورت بودم
تنها و رمق
بدون نفسی در اعماق تنهاییم
و من مانده ام برای برگشتنت

و دوباره بی خبر آمدی
و دوباره خورشید طلوع کرد
مهربانم
کلامی در زبانم نیست
رمقی در جانم نیست
و تنها
شعری که با وجودم برایت می خوانم
شاید دیگر بی خبر و بی ثمر
در کوچه پس کوچه های غربت
مرا تنها نگذاشتی
لطفا
بمان
برای من
برای دلم
که تو را می خواند و می خواهد

این شعر را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

اشعار دیگر از همین شاعر

عکس نوشته,شعر,پرواز سکوت

شعر سکوت من

شب است و من در تنهایی خودم
به تو می اندیشم
به صدایت
که زمزمه

عکس نوشته,شعر,پرواز سکوت

شعر نگار

در دل چه شرابیست کهنه نگارا هر زمان می گذرد ضربه به دل بیشتر است

عکس نوشته,شعر,پرواز سکوت

شعر زندگی

زندگی همان فردایست
که
پر از بودن توست
مابقی به جهنم
که نباشی

عکس نوشته,شعر,پرواز سکوت

شعر قهوه

قهوه ات را سرد بنوش
این روزها کسی منتظر تو نیست
رویت را به دیوار بدوز
و چشمانت را به باران کوچه های غم زده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *