قهوه چیزی نبود جز بهانه ای برای دیدن تو بوییدن عطر تنت در لابلای برگ درختان

و من تو را در آزادی بهار در پاییز دیدم چتری در دست از جنس آغوش و گلوگاهی پر از

و من بر سنگ فرش خیابان تو را قدم می زنم و برایت شعر می خوانم و برگ های پاییزی

درختانی سبز به بلندای آسمان سبز و پر از نور چشمه ساری در کنار جاده ذلال مثل پنجه آفتاب بوی