و برای تو دلگیرم آنچنان که باغبان بر تنهایی تگ گل سرخش

ثانیه ها دقیقه ها ساعتها روزها میگذرد... یا من فریب می خورم یا تو

تا تو هستی نفسی می آید تا تو هستی غزلی می آید تا تو هستی قدمی می آید

چشمانم خسته جسمم خسته و روحم در تلاطم روزگار محبوس مانده

وقتی کاشتمش دانه ای بیش نبود، هر صبح و هر سال به پای ش نشستم سایه بانش بودم

به ساعت شنی نگاه کن چه بادی می وزد بادی از جنس رفتن رفتن به گذشته