شعرهای کوتاه

دوست داشتنت بهانه ای است برای نفس کشیدن باران

منم برگ سبزی طعمه پاییر

تو در آنسوی میز و من درآن سوی سالهای جوانی و هر دو نظاره گر هستیم تو به آینده و

و تو در جان جانان جا داری نفست بوی بهار و چشمهایت خورشید و تابشی که روشنی می بخشد زندگی

و من برای تو شعری می خوانم از ستاره های سربی از غبارها از ابرها برای تو و برای یاد

در باران به چشمهای تو می نگرم همانند آهویی گریز پا می دود و من زیر باران در نگاه تو

و کم کم بهار می آید همین فردا می نشیند دم پنجره و چای بهار نارنج می نوشد و با

پشیمان از امروز چرا که دیروزش را در امروز دیده بود