شعرهای بلند

وقتی نامه ام را می خوانی به اولین گل سلام کن من سلامم را به گل داده ام تا پیام

و… سحرگاهان که با یاد تو به طلوع خورشید می نگرم رنگ سرخ ش مرا به یاد گونه های سرخ

چه بهارانی شود امسال که تو میایی و تو با حضورت قلب ایل را گرم و روشن می کنی تو

لبخند تو کافیست برای باریدن باران تابش خورشید روییدن زمین شکوفه دادن باغ گیلاس برای همنوایی با تو

جای خالیت سبز است هنوز بوی از خدا رنگی از خدا دارد هنوز تو جلوه‌ای از خدا هستی هنوز

صدایت را باد برایم آورد صدایت با نغمه بلبل مست به گوشم رسید بیصدا سلامت میکنم بی محابا در آغوش

کتاب زندگی عشق را ورق می زنم برگ هایش کهنه، زرد و قدیمی لابه لای برگ هایش برگهای خشکیده گل

در سکوتم دوستت دارم آرام و بیصدا چشمانت را دوست دارم نگاهت…بوی قهوه تلخ دارد تلخ اما چه جانانه نوشیدنیست…