شعرهای بلند

دیشب به کناره ستاره ها بودم ماه در گوشه ای خزیده بود و صدای وزش باد گوشم را نوازش می

چشمانم خسته جسمم خسته و روحم در تلاطم روزگار محبوس مانده کودکی ام را می خواهم فرار از خواب بعد

در چشمان شب قدم میزدم ستاره چشمک میزد و ماه آهسته میخندید و من با نسیم باد در نور مهتاب

من سر سجاده نور با خیالت ستاره می چیدم تو در خیال سجاده من آسمان من بودی پر ستاره پر

ثانیه ها دقیقه ها ساعتها روزها میگذرد یا من فریب می خورم یا تو من می روم تو می آیی

و صبح آمد صبحی با ستاره های شب ماه هنوز در آسمان است سلامش کن بیدار شو آنچنان در رویا

آخرین بار که او را دیدم چشمانش برق میزد نمیدانم از چه از شوق دیدار یا… هرچه بود برقی بود

و برای تو دلگیرم آنچنان که باغبان بر تنهایی تک گل سرخش در گوشه ای از باغ دلگیر است