شعرهای بلند

عشق را هرگز نمی بایست نادیده گرفت با تمام روح و جان بایست آن دیده گرفت من تو را عمری

در سکوت بی انتهای شب من در سکوت خود فریاد می زنم فریاد سقوط محبت و عشق که دیر زمانیست

و تو با باریدن باران رفتن برف در کوچه تنهایی مرا در خود گم کرده ای و تو چه بی

و من خدا را در برف ها دیدم در دانه های سفید در بارش و من خدا را در سرما