شعرهای بلند

سلام روزگار حال و احوالت چطوره ببینم تو خودت با خودت چطوری ما که موندیم تو احوال خودمون اما امیدوارم

و تو را دوست داشتم تمام قد و با تمام هستی ام من تو را می پرستیدم در نمازم و

هنگامه رفتنت سرمایی سخت تمام وجودم را فرا گرفت من با تو دوست بودم اما تو با من دشمن بودی

قهوه ات را سرد بنوش این روزها کسی منتظر تو نیست رویت را به دیوار بدوز و چشمانت را به

و دوباره پاییز زرد و خسته خسته از بهار خسته از نبودن های یار پاییز و خش خش برگهایش پاییز

و زندگی جرعه جرعه ما را می رنجاند در پس دوست داشتن های ما و چه زهرآگین است این زندگی

و دوباره فصل پاییز و تولدی دیگر از جنس بهار تولدی بر روی برگ های پاییزی زیبا و رنگارنگ مثل

نگران نباش ما هم یک روزی با هم قراری خواهیم گذاشت در کوچه ای خلوت در کافه ای دور دور