شعرهای بلند

و من در جوار عشق و در ساحل تنهایی خودم رنگ ها را دیدم که باورشان کردم نفس های به

و مهربانی را با چشمان تو تقسیم می کنم شاید نوری باشد در دستانم دستانی برای با تو بودن تا

و زندگی برای با تو بودن در دستان ستاره هاست آنان که شب ها چشمک می زنند و روزها پنهان

سلام روزگار حال و احوالت چطوره ببینم تو خودت با خودت چطوری ما که موندیم تو احوال خودمون اما امیدوارم

و تو را دوست داشتم تمام قد و با تمام هستی ام من تو را می پرستیدم در نمازم و

هنگامه رفتنت سرمایی سخت تمام وجودم را فرا گرفت من با تو دوست بودم اما تو با من دشمن بودی

قهوه ات را سرد بنوش این روزها کسی منتظر تو نیست رویت را به دیوار بدوز و چشمانت را به

و دوباره پاییز زرد و خسته خسته از بهار خسته از نبودن های یار پاییز و خش خش برگهایش پاییز