شعرهای بلند

و زندگی جرعه جرعه ما را می رنجاند در پس دوست داشتن های ما و چه زهرآگین است این زندگی

و دوباره فصل پاییز و تولدی دیگر از جنس بهار تولدی بر روی برگ های پاییزی زیبا و رنگارنگ مثل

نگران نباش ما هم یک روزی با هم قراری خواهیم گذاشت در کوچه ای خلوت در کافه ای دور دور

عشق را هرگز نمی بایست نادیده گرفت با تمام روح و جان بایست آن دیده گرفت من تو را عمری

در سکوت بی انتهای شب من در سکوت خود فریاد می زنم فریاد سقوط محبت و عشق که دیر زمانیست

و تو با باریدن باران رفتن برف در کوچه تنهایی مرا در خود گم کرده ای و تو چه بی

و من خدا را در برف ها دیدم در دانه های سفید در بارش و من خدا را در سرما