اشعار

و چشمهایت مرا در نماز صبح اسیر خود کرده است چه آمدنی و چه رفتنی بود چشم انتظار تو از

سکوت خنده های تو شعری نمی آورد برای بودن چشمهایت برای تو که سالها دور بودی نزدیکی به من اما

شب استُ سکوت شب استُ صدای جیرجیرکی در پستوی خانه صدای ماهی از تنگ آب که مرثیه خوان من است

دیشب به کناره ستاره ها بودم ماه در گوشه ای خزیده بود و صدای وزش باد گوشم را نوازش می

چشمانم خسته جسمم خسته و روحم در تلاطم روزگار محبوس مانده کودکی ام را می خواهم فرار از خواب بعد

در چشمان شب قدم میزدم ستاره چشمک میزد و ماه آهسته میخندید و من با نسیم باد در نور مهتاب

من سر سجاده نور با خیالت ستاره می چیدم تو در خیال سجاده من آسمان من بودی پر ستاره پر

ثانیه ها دقیقه ها ساعتها روزها میگذرد یا من فریب می خورم یا تو من می روم تو می آیی