اشعار

و عشق صدای سکوت است سکوتی در اعماق جان و چه بی صدا خرد می کند استخوانهای در هم تنیده

تو در آن سویِ جاده عشق و من در برزخ عشق کلمات در جاده تو سُر میخورند کلمات در جاده

هنوز منتظرم تا تو بیایی شاید زندگیم رنگ لعابی گرفت صدای پرنده می آید شاید نعمه آمدنت را می گوید

صدای بهار می آید صدای زمزمه بلبل مست می آید چه شرابی در دست دارد در جاده عشق رهگذران را

زندگی زیباست اگر آن را رنگی کنیم زندگی زیباست اگر آن را شعرش کنیم زندگی زیباست اگر آن را باران

و زمانی خواهد رسید که در تکاپوی مرگ زندگی چاره ای نداری جز انتخاب یک مسیر و آن مسیریست که

شب پرستاره پرسکوت و تنها ماهی که در آسمان می درخشد و چه معنایی در خود نهفته دارد این شب

چادری از جنس گذشته چشمانی به ذلالی باران کوچه ای بی انتها و خاطره ای در پستوی خانه مرا در